Stotteren is een veelvoorkomend probleem bij spreken, dat vooral begint op jonge leeftijd. In dit artikel duiken we in de factoren die stotteren kunnen beïnvloeden en laten we zien dat niet alles alleen aan de stotteraar zelf ligt. Het aansturen van de 150 spieren die nodig zijn om vloeiend te spreken, kan per persoon verschillen. Kinderen leren op jonge leeftijd niet alleen veel taal, maar ervaren ook emoties die invloed kunnen hebben op hun spraak. Daarnaast speelt de omgeving van een stotteraar ook een belangrijke rol. We geven tips voor hoe niet-stotteraars beter kunnen omgaan met iemands gestotter en benadrukken dat tolerantie en begrip van cruciaal belang zijn.
This image is property of i.ytimg.com.
Factoren die stotteren kunnen beïnvloeden
Verschillen in spieraansturing
Vloeiend spreken vereist een nauwkeurige aansturing van de spieren in de mond, keel en borstkas. Deze aansturing verschilt per persoon, wat kan leiden tot variaties in spreekvaardigheden en het risico op stotteren kan beïnvloeden.
Invloed van DNA
De aansturing van spraakspieren wordt voor een groot deel bepaald door genetische factoren. Het DNA van een persoon speelt dus een rol in de ontwikkeling van stotteren.
Taalontwikkeling bij peuters en kleuters
Op peuter- en kleuterleeftijd leren kinderen veel nieuwe woorden en maken ze langere zinnen. Deze toename in taalvaardigheid kan van invloed zijn op de vloeiendheid van hun spraak en het risico op stotteren vergroten.
Emoties en temperament
Kleuters ervaren vaak intense emoties en hebben moeite met het reguleren van hun temperament. Deze emoties en temperament kunnen van invloed zijn op hun spraak en stotteren veroorzaken of verergeren.
Bepalende factoren voor stotteren
De combinatie van verschillen in spieraansturing, genetische aanleg, taalontwikkeling en emoties bepaalt in grote mate of een kind gaat stotteren of vloeiend blijft spreken. Ongeveer vijf tot tien procent van de kinderen begint te stotteren tijdens de peuter- of kleuterleeftijd.
Percentage kinderen dat stottert
Van alle kinderen in de leeftijd van drie tot en met vier jaar en zeven tot en met negen jaar, stottert vijf tot tien procent van hen.
Rol van de omgeving
Rustig spreektempo aanhouden
Als ouders van jonge kinderen die stotteren wordt geadviseerd om zelf een rustige spreektempo aan te houden. Door langzamer en met meer pauzes te praten, kunnen ze de communicatie met hun kind vergemakkelijken en de druk op het spreken verminderen.
Effect van spanning
Spanning kan van invloed zijn op de stottereringsfrequentie. Een verhoogd stressniveau kan leiden tot meer stotteren, terwijl ontspanning de vloeiendheid van de spraak kan verbeteren. Het is belangrijk om te begrijpen dat spanning een belangrijke rol speelt bij stotteren.
Reacties van anderen
De reacties van andere mensen op iemands stotteren kunnen een aanzienlijke invloed hebben op hoe iemand zich voelt en reageert op zijn of haar stotteren. Het kan helpend zijn om begrip en respect te tonen in plaats van actief te reageren op het stotteren.
Vermijding en stress
Stotteren kan leiden tot vermijdingsgedrag, waarbij mensen bepaalde klanken of woorden vermijden om stotteren te voorkomen. Deze vermijding kan leiden tot extra stress en spanning, waardoor het stotteren kan verergeren.
Gevolgen van stotteren
Impact op het dagelijks leven
Stotteren kan verschillende gevolgen hebben in het dagelijks leven van mensen die stotteren. Het kan leiden tot sociaal isolement, verminderd zelfvertrouwen en beperkingen in de communicatie.
Verhoogd risico op depressie, angst en stress
Mensen die stotteren hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van depressie, angst en stress. De emotionele impact van stotteren kan aanzienlijk zijn en kan het psychisch welzijn van mensen beïnvloeden.
Mogelijke invloed op carrière
Stotteren kan ook invloed hebben op het loopbaantraject van mensen. Het kan hun zelfvertrouwen in professionele situaties beïnvloeden en kan leiden tot beperkingen in het uiten van gedachten en ideeën.
Adviezen en tips
Niet actief reageren op het stotteren
Het is belangrijk om niet actief te reageren op het stotteren. Het benadrukken van het stotteren kan iemand zich meer bewust maken van zijn of haar spraakprobleem en kan het zelfvertrouwen verminderen. In plaats daarvan is het beter om geduldig en begripvol te zijn.
Blijven praten en vrijlaten
Mensen die stotteren wordt aangeraden om vrij te blijven praten en niet te proberen het stotteren te controleren. Door zichzelf de vrijheid te geven om te spreken zonder angst voor stotteren, wordt het zelfvertrouwen vergroot en kan de vloeiendheid van de spraak verbeteren.
Tolerantie en begrip tonen
Het tonen van tolerantie en begrip ten opzichte van mensen die stotteren is van groot belang. Door mensen te accepteren zoals ze zijn en geen oordeel te vellen over hun spraakprobleem, kunnen we helpen om een inclusieve en ondersteunende omgeving te creëren.
Onderzoek naar stotteren bij kinderen
Onderzoek naar spraakbewegingen in het Erasmus MC
In het Erasmus MC wordt onderzoek gedaan naar de spraakbewegingen van kinderen die stotteren. Kinderen in de leeftijd van 3,5 tot en met 4 jaar en 7,5 tot en met 9 jaar kunnen deelnemen aan dit onderzoek. Het onderzoek duurt ongeveer één uur en de deelnemers ontvangen een cadeaubon van €25.
Rol van DNA bij stotteren
Er wordt ook onderzoek gedaan naar de rol van het DNA bij stotteren. Mensen vanaf 7 jaar die stotteren of gestotterd hebben, kunnen deelnemen aan dit onderzoek. Het omvat het invullen van een vragenlijst en het afgeven van een speekselmonster.
Conclusie
Stotteren wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder genetische aanleg, taalontwikkeling en emoties. De reacties van anderen en de omgevingsfactoren spelen ook een belangrijke rol in het ervaren van stotteren. Het tonen van begrip, tolerantie en ondersteuning kan een positieve impact hebben op mensen die stotteren. Onderzoek richt zich ook op het begrijpen van stotteren en het ontwikkelen van effectieve behandelmethoden.